Είναι λίγες ώρες τώρα, που το έμαθα. Γενικώς δεν ασχολούμαι με τα προβλήματα των stars, καθώς δεν θεωρώ οτι είναι σημαντικά ή άξια λόγου...Ο θάνατος όμως του σεναριογράφου Simon Monjack, λίγους μήνες μετά το θάνατο της γυναίκας του, ηθοποιού Brittany Murphy, με έβαλε σε σκέψεις: Όλοι λέγανε οτι ήταν ένας "χαμένος" 'ανθρωπος, μετά τον θάνατό της, το περασμένο Δεκέμβριο, και όπως φαίνεται, δεν άντεξε την απώλειά της...
Τους κοιτάω και τους ξανακοιτάω στις φωτό, και βλέπω έναν γίγαντα, αγκαλιά με μια κοπελιά στο μισό του μέγεθος, και σκέφτομαι πόσο αταίριαστοι μου φαίνονται: Συνήθως τα ζευγάρια, μετά από ένα διάστημα κοινής ζωής, αρχίζουν να μοιάζουν, να φαίνονται όλο και πιο ταιριαστά, σε σημείο να μην μπορείς να τους σκεφτείς με άλλα ταίρια, και να είναι πλέον αυτονόητο πώς αυτοί οι δυο δεν θα μπορούσαν παρά να είναι μαζί...
Κι όμως, πέρα από το σωματότυπο και την εξωτερική εμφάνιση ενός ζευγαριού, οι συναισθηματικές διεργασίες που κάποτε ταίριαξαν αυτά τα δυο άτομα, είναι βαθύτερες και δεν επηρεάζονται από την εικόνα που δίνουν στους έξω από την σχέση τους...
Δεν έχει σημασία κατά πόσο είναι ελλειπτικά το ένα ή το άλλο μέρος ενός συνόλου, αρκεί αυτά τα δύο μέρη να εφάπτονται και να ολοκληρώνονται το ένα μέσα από το άλλο...
Είναι κρίμα που έπρεπε να τελειώσει έτσι...Ο δύστυχος σύζυγος, θα έπρεπε να βρει το κουράγιο, να συνεχίσει με την ζωή του και σε λογικό χρόνο ίσως και να προσπαθήσει να την ξαναφτιάξει, όμως ο έρωτας δεν έχει εξήγηση, κι ένας -απελπισμένος- ερωτευμένος άνθρωπος, σκέφτεται περισσότερο τον αγαπημένο του και λιγότερο τον εαυτό του...Δεν νοιώθει τον κίνδυνο, δεν ακούει οδηγίες και συστάσεις, μπορεί να ρισκάρει τα πάντα, ακόμα και την ίδια του τη ζωή...Και κάτι τέτοιες ιστορίες, σε κάνουν να αναρωτιέσαι αν εσύ αγάπησες ποτέ πραγματικά και σε τέτοιο βαθμό: Αυτός μπόρεσε, άσχετα από το τέλος...
