Δευτέρα 20 Δεκεμβρίου 2010

Απολογία

Ξέρω οτι έλειψα για καιρό από το μπλογκ. Μετά την τελευταία ανάρτηση, ήρθαν οι διακοπές του καλοκαιριού, μετά -εντελώς ξαφνικά- ξεκίνησε η δουλειά. Και τώρα ενώ το πανεπιστήμιο κλείνει για τα Χριστούγεννα, θυμήθηκα πώς έχω και ένα μπλογκ να φροντίσω, εκτός από όλα τα άλλα...Γύρισα λοιπόν!

Ο χρόνος μου, είναι σαν αυτό εδώ το πραγματάκι: Όλο απλώνω το χέρι να τον φτάσω, αλλά τελικά ανακαλύπτω πώς ενώ τρέχω μόνη, βγαίνω δεύτερη :)Πού θα πάει όμως, θα οργανωθώ...Εδώ κι ένα χρόνο, που είμαι με τον Ντάνιελ, κάθε μέρα είναι μια περιπέτεια, σαν να ξεκινάς για περπάτημα στο πάρκο της γειτονιάς, και να καταλήγεις να κάνεις αναρρίχηση στο Λόγκαν!
Καλως σας ξαναβρήκα λοιπόν!

Τετάρτη 23 Ιουνίου 2010

Rolling stones


Ένα πανέμορφο τραγούδι από τους Rolling stones, κλασικό πια...Η κοπέλα που υποδύεται την αγαπημένη του Τζάγκερ, είναι η γνωστή Angelina Joli, σε μία εμφάνιση έκπληξη...

Τρίτη 15 Ιουνίου 2010

Αυτοεκτίμηση & κοινωνικοποίηση (α' μέρος)

Τι σημαίνει άραγε αυτοεκτίμηση;
Αυτοεκτίμηση είναι ο τρόπος με τον οποίο βλέπουμε τον εαυτό μας, που αποκαλύπτει αν είμαστε ικανοποιημένοι ή όχι με την εικόνα μας, και πρόκειται για μια διαδικασία η οποία ξεκινά από την παιδική ηλικία, θεμελιώνεται στην εφηβεία και έχει καθοριστική σημασία για την ψυχική μας ισορροπία, για τις μετέπειτα διαπροσωπικές και επαγγελματικές μας σχέσεις. Όταν είναι θετική, μας γεμίζει αυτοπεποίθηση. Όταν όμως είναι αρνητική, γεννά πόνο και απογοήτευση. Αν θέλουμε η αυτοεκτίμησή μας να είναι απόλυτα ισορροπημένη, πρέπει να καλύπτονται εξίσου οι τρεις βασικές παράμετροι: να διατηρούμε τον αυτοσεβασμό μας σε κάθε περίπτωση, να πιστεύουμε στις ικανότητές μας και να ενεργούμε χωρίς να φοβόμαστε την αποτυχία και το κυριότερα, να αντιστεκόμαστε την ψυχοφθόρα δύναμη της αρνητικής κριτικής των άλλων.
Από την αρχή της ζωής μας, έχουμε μάθει αν συγκρίνουμε τους εαυτούς μας με την εικόνα που θεωρούμε πώς θα ήθελαν να αντικρίζουν οι άλλοι...
Η παιδική ηλικία σίγουρα είναι πολύ σημαντική, αλλά η εφηβεία είναι ακόμα πιο κρίσιμη. Εκεί η παρέα παίζει πρωταρχικό ρόλο και η ένταξη σε μια ομάδα ανθρώπων έχει πρωταρχική σημασία. Η κοινωνικοποίηση μπορεί να παράσχει στο άτομο, τις ικανότητες και τις συνήθειες που είναι απαραίτητες για τη συμμετοχή του στην κοινωνία.

Σάββατο 12 Ιουνίου 2010

Ο Ντάμιελ και "Τα φτερά του Έρωτα"



Ο πρωταγωνιστής της ταινίας, ονομαζόταν Ντάμιελ, και ήταν ένας άγγελος ντυμένος με κανονικά ρούχα...Στο μετρό, παρακολουθούσε τους ανθρώπους και μπορούσε να διαβάσει τις σκέψεις τους, και να πλησιάσει εκείνους που είχανε χάσει την ελπίδα τους...Τί άγγελος θα ήταν άραγε, αν δεν μπορούσε να κάνει τουλάχιστον αυτό ! Και αγγίζοντας τους δυστυχισμένους, έπαιρνε τους φόβους τους μακριά, τους έδινε τη δύναμη να συνεχίσουν, εφόσον δεν την είχαν...Από τα καλύτερα φιλμ όλων των εποχών, "Τα φτερά του Έρωτα" του Βέντερς...
(Τώρα, αν εγώ προτιμώ να τον φωνάζω "Ντάνιελ" και όχι "Ντάμιελ", πειράζει; Μάλλον όχι, ε;)

Τετάρτη 9 Ιουνίου 2010

J.D. Salinger



"Αυτη η πτώση που νομίζω πως πλησιάζεις, είναι ένα ξεχωριστό είδος πτώσης, τρομερό. Ο άνθρωπος που πέφτει δε μπορεί να νιώσει ούτε ν' ακούσει τον εαυτό του να γκρεμίζεται. Μόνο που πέφτει,ολοένα πέφτει. Κι αυτή η μοίρα περιμένει τους ανθρώπους που, σε κάποια στιγμή της ζωής τους, γύρευαν κάτι που δε μπορούσε να τους προσφέρει το περιβάλλον τους. Ή που πίστευαν πως το περιβάλλον τους δε μπορούσε να τους το προσφέρει. Που έπαψαν να το γυρεύουν. Που παραιτήθηκαν πριν καλά- καλά ξεκινήσουν".

Από τον "Φύλακα της σίκαλης" του J.D. Salinger

Δευτέρα 7 Ιουνίου 2010

Photos

Δεν είμαι καλή φωτογράφος, το ξέρω...Αλλά την Ολίβια και τις φίλες της τις έβγαλα μια χαρά και πιστεύω θα χαρούν από την Γαλλία που βρίσκονται, να δουν την φωτογραφία τους στο μπλογκ...

Olivia, you know I' ve been serching for this video and here it is!

Πέμπτη 3 Ιουνίου 2010

Ένα Αεράκι


Περίπου την εποχή που πρωτοάνοιξα το μπλογκ, ανακάλυψα αυτήν την τραγουδίστρια...Θυμάμαι πόσο μου άρεσε το "εν Λευκώ" και πως ανάρτησα το "Αεράκι" με το που γνώρισα τον Ντάνιελ...Χρωστάω πολλά σ' αυτό το τραγούδι...Βγήκα από μια φάση αυτολύπησης και μπήκα στην φάση της αναζήτησης της ευτυχίας...
Σκέφτομαι πόσο πολύ σημαντική είναι η θετική ψυχολογία...Όλα πας πάνε καλύτερα όταν ηρεμούμε και κάνουμε σχέδια, όταν είμαστε ανοιχτοί σε προκλήσεις, έτοιμοι να ερωτευτούμε, να ζήσουμε!
Αισιοδοξία, πόσο υπέροχη λέξη, πόσο μοναδικό συναίσθημα!

Τρίτη 1 Ιουνίου 2010

Της Ολίβια


Είναι το αγαπημένο της Ολίβια...Μιας και μας "λείπει" στη Γαλλία, ας το ακούσουμε κι από 'δω...
Olivia, it's for you girl!!!

Παρασκευή 28 Μαΐου 2010

Σ΄ακολουθώ


Πολυαγαπημένο τραγούδι, με τη φωνή του Μάνου Λοίζου...Έτσι απλά...

Τετάρτη 26 Μαΐου 2010

She's the one


Στο πνεύμα της προηγούμενης ανάρτησης...θα 'αξιζε ωστόσο να δείτε το original βίντεο...Δυστυχώς δεν μπορούσα να πάρω τον κώδικά, καθώς είχε απενεργοποιηθεί...
Μπορείτε όμως να το δείτε εδώ: http://www.youtube.com/watch?v=TeNgwMI8Xa8

Δευτέρα 24 Μαΐου 2010

Τα δύο μισά ενός ζευγαριού: Murphy και Monjack

Είναι λίγες ώρες τώρα, που το έμαθα. Γενικώς δεν ασχολούμαι με τα προβλήματα των stars, καθώς δεν θεωρώ οτι είναι σημαντικά ή άξια λόγου...Ο θάνατος όμως του σεναριογράφου Simon Monjack, λίγους μήνες μετά το θάνατο της γυναίκας του, ηθοποιού Brittany Murphy, με έβαλε σε σκέψεις: Όλοι λέγανε οτι ήταν ένας "χαμένος" 'ανθρωπος, μετά τον θάνατό της, το περασμένο Δεκέμβριο, και όπως φαίνεται, δεν άντεξε την απώλειά της...
Τους κοιτάω και τους ξανακοιτάω στις φωτό, και βλέπω έναν γίγαντα, αγκαλιά με μια κοπελιά στο μισό του μέγεθος, και σκέφτομαι πόσο αταίριαστοι μου φαίνονται: Συνήθως τα ζευγάρια, μετά από ένα διάστημα κοινής ζωής, αρχίζουν να μοιάζουν, να φαίνονται όλο και πιο ταιριαστά, σε σημείο να μην μπορείς να τους σκεφτείς με άλλα ταίρια, και να είναι πλέον αυτονόητο πώς αυτοί οι δυο δεν θα μπορούσαν παρά να είναι μαζί...
Κι όμως, πέρα από το σωματότυπο και την εξωτερική εμφάνιση ενός ζευγαριού, οι συναισθηματικές διεργασίες που κάποτε ταίριαξαν αυτά τα δυο άτομα, είναι βαθύτερες και δεν επηρεάζονται από την εικόνα που δίνουν στους έξω από την σχέση τους...
Δεν έχει σημασία κατά πόσο είναι ελλειπτικά το ένα ή το άλλο μέρος ενός συνόλου, αρκεί αυτά τα δύο μέρη να εφάπτονται και να ολοκληρώνονται το ένα μέσα από το άλλο...
Είναι κρίμα που έπρεπε να τελειώσει έτσι...Ο δύστυχος σύζυγος, θα έπρεπε να βρει το κουράγιο, να συνεχίσει με την ζωή του και σε λογικό χρόνο ίσως και να προσπαθήσει να την ξαναφτιάξει, όμως ο έρωτας δεν έχει εξήγηση, κι ένας -απελπισμένος- ερωτευμένος άνθρωπος, σκέφτεται περισσότερο τον αγαπημένο του και λιγότερο τον εαυτό του...Δεν νοιώθει τον κίνδυνο, δεν ακούει οδηγίες και συστάσεις, μπορεί να ρισκάρει τα πάντα, ακόμα και την ίδια του τη ζωή...Και κάτι τέτοιες ιστορίες, σε κάνουν να αναρωτιέσαι αν εσύ αγάπησες ποτέ πραγματικά και σε τέτοιο βαθμό: Αυτός μπόρεσε, άσχετα από το τέλος...

Σάββατο 22 Μαΐου 2010

Ingrid Ellen Michaelson


Θυμάμαι την πρώτη φορά που το άκουσα και το είδα, το έξυπνο βιντεάκι αυτού του τραγουδιού, στο νετ...Και είναι ενδιαφέρον που αυτή η νεαρή γυναίκα δεν μπήκε στην δισκογραφία με τη γνωστή συνταγή- sex, drugs & rock 'n' roll-, αλλά βγάζει αξιοπρεπείς δίσκους, με καλές πωλήσεις, και το βασικότερο, με όμορφα τραγούδια...

Πέμπτη 20 Μαΐου 2010

Είμαι ΜΑΜΑ!


Αύριο φεύγει η Ολίβια για την Γαλλία...Θα μείνει 5 εβδομάδες, με ένα πρόγραμμα του σχολείου της, από την τάξη των Γαλλικών, πληρωμένο από τη γιαγιά της...Σκέφτηκα να ρωτήσω: "Γιατί δεν κάθεστε εδώ που είστε και ήδη μιλάτε γαλλικά, και πρέπει να πάτε Γαλλία για να τα εξασκήσετε;", αλλά πρόλαβε και το ρώτησε ο Ντάνιελ, αντί για μένα...Τόσες μέρες, έλπιζε πώς το ηφαίστειο της Ισλανδίας (αυτό, με το δύσκολο όνομα) θα έκλεινε ξανά τον εναέριο χώρο της βόρειας Ευρώπης με την ηφαιστειακή στάχτη του, αλλά δεν του έκανε το χατήρι...
Τον κοίταξε λοιπόν, και του είπε: "Να μην ανησυχείς μπαμπά, όπως δεν ανησυχώ κι εγώ για ΄σενα...Θα σας παίρνω τηλέφωνο, και θα στέλνω μέηλ στη μαμά, από το κολλέγιο..."
Χα, έγινα μαμά! Κι έμεινα άναυδη, προσπαθώντας να καταλάβω πότε ακριβώς έγινα μαμά αυτού του κοριτσιού...Και είμαι εδώ και μια βδομάδα, το ίδιο αποσβολωμένη, κι ο Ντάνιελ μου εξηγεί οτι είναι λογικό να με αποκαλεί έτσι, αφού με αγαπάει όπως αγαπάει και τον ίδιο...Κι ας μην είναι ούτε αυτός, ο βιολογικός της πατέρας...
Τί μπέρδεμα! Αλλά τελικά, το παιδί μπορεί να είναι παιδί της καρδιάς, και όχι παιδί της σάρκας...Αν είχα ποτέ γεννήσει παιδί, σαν την Ολίβια θα ήθελα να είναι...Συγκροτημένο, δυνατό, και μεγαλωμένο με αγάπη...

Κυριακή 16 Μαΐου 2010

Ένα ωραίο διαφημιστικό


Εντάξει, είναι μια διαφήμιση...Αλλά είναι μια ωραία διαφήμιση, πολύ ευαίσθητη και πετυχημένη, και σε καμία περίπτωση πρόχειρη...

Παρασκευή 14 Μαΐου 2010

Νανά


Το βρήκα εντελώς τυχαία, και αποφάσισα να το ποστάρω, αν και ποτέ δεν μου άρεσε η Μούσχουρη. Ταιριάζει όμως με την διάθεσή μου και έπρεπε να του αφιερωθεί η ανάρτηση αυτή...

Τρίτη 11 Μαΐου 2010

Όνειρο ανοιξιάτικης νυκτός



Τώρα την άνοιξη, όλο έξω θέλω να είμαι...Είναι ακόμα πολυ δροσερά, εδώ στα βόρεια, αλλά παρά τον άστατο καιρό, κάνω κιόλας σχέδια για το καλοκαίρι...Και όπου βρω ήλιο, κάθομαι και λιάζομαι, σαν τις γάτες στα παράθυρα, και κάνω όνειρα για Αμοργό, μπλε διάφανες θάλασσες, άσπρα πεζούλια και κατακόρυφους βράχους, και ηλιοβασιλέματα από την Παναγιά...


Δευτέρα 10 Μαΐου 2010

Έναρξη και πάλι

Έχουν περάσει 6 μήνες από την ώρα που έκλεισα το μπλογκ αυτό, και αποφάσισα να το ανοίξω και πάλι...Δυστυχώς υπολόγιζα οτι οι αναρτήσεις θα επανεμφανίζονταν όλες, αλλά αυτό γίνεται μόνον στην περίπτωση που το μπλογκ ξαναοίξει πάνω στο τρίμηνο: χάθηκαν για πάντα...
Δεν πειράζει όμως, αυτή είναι μια καινούρια αρχή!